Titian (تیتسیان) (1488–1576)

از بزرگ‌ترین نقاشان رنسانس ایتالیا که با استفاده از رنگ‌های غنی (rich colors) و نورپردازی دراماتیک (dramatic lighting)، آثارش را به شاهکارهای هنری تبدیل کرد.

تیتسیان، با نام کامل Tiziano Vecellio، در حدود سال ۱۴۸۸ در Pieve di Cadore متولد شد و در ۲۷ اوت ۱۵۷۶ در ونیز درگذشت. او از بزرگ‌ترین نقاشان رنسانس ایتالیا بود و در طول زندگی‌اش به‌عنوان نقاش دربار پادشاهان و پاپ‌ها شناخته می‌شد. تیتسیان در آثارش به ترکیب رنگ‌های غنی و نورپردازی دراماتیک پرداخت و توانست عمق و احساسات را در نقاشی‌هایش به‌خوبی منتقل کند. او در زمینه‌های مختلفی از جمله نقاشی‌های مذهبی، پرتره‌ها و صحنه‌های اساطیری فعالیت داشت و آثار متعددی از خود به‌جا گذاشت. تیتسیان در سال‌های پایانی عمرش با بیماری طاعون در ونیز مواجه شد و در نهایت در اثر این بیماری درگذشت. آثار او تأثیر زیادی بر نقاشان بعدی گذاشت و سبک او در هنر غربی به‌عنوان یک مرجع مهم شناخته می‌شود. او با استفاده از تکنیک‌های نوین در نقاشی، مسیر جدیدی را در هنر رنسانس گشود و به‌عنوان یکی از پیشگامان این دوره شناخته می‌شود. تیتسیان در طول زندگی‌اش با هنرمندان بزرگی مانند رافائل و میکل‌آنژ در ارتباط بود و از آثار آن‌ها تأثیر پذیرفت. آثار او در موزه‌های بزرگ جهان، از جمله موزه‌های ونیز و لندن، نگهداری می‌شود و همچنان مورد مطالعه و تحسین قرار می‌گیرد. تیتسیان با آثارش، به‌ویژه در زمینه‌های landscape painting (نقاشی منظره) و portraiture (پرتره‌نگاری)، جایگاهی ماندگار در تاریخ هنر اروپا پیدا کرد.