نقاش اتریشی؛ پیشگام هنر نو (Art Nouveau) و شاعر طلا و نماد
گوستاو کلیمت یکی از چهره‌های برجسته هنر اروپا در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم است؛ هنرمندی که با سبک منحصربه‌فرد خود، مرزهای میان نقاشی تزئینی، سمبولیسم و هنر نو را از نو تعریف کرد. آثار او، که اغلب با طلاکاری، خطوط روان، نمادگرایی و تصویر زنانه‌ای اغواگرانه همراه‌اند، به‌عنوان امضایی از زیبایی‌شناسی دوران خود شناخته می‌شوند. کلیمت در سال ۱۸۶۲ در وین، پایتخت فرهنگی امپراتوری اتریش-مجارستان، متولد شد. تحصیلات هنری‌اش را در مدرسه هنرهای کاربردی وین آغاز کرد و در ابتدا با پروژه‌های دکوراتیو در تئاترها و ساختمان‌های عمومی شهرت یافت. اما نقطه عطف زندگی هنری‌اش، جدایی از فضای رسمی آکادمیک و بنیان‌گذاری «انجمن جدایی‌طلبان وین» (Vienna Secession) در سال ۱۸۹۷ بود؛ حرکتی هنری که به دنبال آزادی بیان، نوآوری و ادغام هنر در زندگی روزمره بود. از مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین آثار کلیمت می‌توان به "بوسه" (The Kiss)، "پرتره آدل بلاخ باور" و "دانا" اشاره کرد. در دوره طلایی او، استفاده از ورقه‌های طلا، الهام از هنر بیزانسی و الگوهای دکوراتیو شرقی، زبان بصری خاصی به آثارش بخشید که تا امروز الهام‌بخش هنرمندان بسیاری بوده است. کلیمت نه تنها با تصویر زنانه، بلکه با نگاهی عمیق به روان انسان، عشق، مرگ، جنسیت و عرفان، توانست مخاطب را درگیر معناهای چندلایه آثار خود کند. او در سال ۱۹۱۸ در پی آنفلوآنزا درگذشت، اما میراث هنری‌اش همچنان زنده است و جایگاه او را به‌عنوان یکی از نمادهای مهم تاریخ هنر مدرن تثبیت کرده است.
تابلوی «بوسه» اثر گوستاو کلیمتGustav Klimt (۱۹۰۷–۱۹۰۸) نقطه اوج «عصر طلایی» وین و یکی از مشهورترین آثار تاریخ هنر است. این نقاشی باشکوه و شهوانی با ور...
